در سال 86 وقتی چزاره او را برای بازی در تیم زیر 21 سال ایتالیا دعوت کرد هنوز بسیاری او را فقط پسر چزاره می دانستند و نفوذ پدر را دلیل حضورش در تیم ملی ... انزو بیزوت سرمربی ایتالیا در قهرمانی 82 در رابطه با پائولو گفته بود: «فقط شناسنامه پائولو می گوید او 19 ساله است. در حقیقت و به نظر من او خیلی بیشتر از سن واقعی اش پخته است.»

آزلیو ویچینی که بر خلاف بسیاری به توانایی های پائولو آگاه بود نام وی را در فهرست مدافعان تیم ملی قرار داد و پائولو اولین بازی ملی خود را در تاریخ 31 مارچ 1998 در برابر یوگسلاوی تجربه کرد، بازی که مشابه اولین بازی باشگاهی اش با نتیجه یک - یک به پایان رسید. همان سال مالدینی به همراه میلان اولین اسکودتوی فوتبال حرفه ای اش را فتح کرد. در سال 90 پائولو اولین جام جهانی اش را هم تجربه کرد، جایی که مقامی بهتر از سومی برای لاجوردی پوشان نداشت.
در سال 94 که خود پائولو به عنوان بهترین سال زندگی اش از آن یاد می کند، جام قهرمانان اروپا برای سومین بار طی چند سال حضور وی در میلان نصیب میلان شد. پائولو در آن سال به عنوان مرد سال فوتبال اروپا نیز برگزیده شد

وی به همراه تیم تحت نظر آریگو ساچی به فینال رقابت های جام جهانی راه یافت اما این بار نیز ایتالیا مغلوب ضربات پنالتی بود. پس از بازی های جام جهانی به عنوان بهترین بازیکن جهان انتخاب شد و این اولین باری بود که یک مدافع این عنوان را از آن خود می کرد. حالا دیگر پائولو پسر چزاره نبود، همه از او به عنوان «پسر محبوب ایتالیا» یاد می کردند.

خوانندگان روزنامه «واشنگتن پست» آمریکا و «کی» ایتالیا طی دو نظرسنجی مالدینی را به عنوان محبوب ترین بازیکن جهان انتخاب کردند. در همان سال پائولو و آدریانا فوسا مدل لباس ونزوئلا - ایتالیایی پس از دوستی طولانی مدتشان با یکدیگر ازدواج کردند. 
در سال 94 پائولو مدل بودن را نیز تجربه کرد و پیش از عزیمت تیم ملی به آمریکا به درخواست جورجیو آرمانی به روی صحنه رفت. مالدینی در دوران حضورش در تیم ملی تحت نظر آزلیو ویچینی، آریگو ساچی، چزاره مالدینی، دینوزوف و جیووانی تراپاتونی بازی کرده اما دوران سرمربیگری پدرش را یکی از سخت ترین زمان های فوتبال حرفه ای اش می داند. پائولو مالدینی هم اکنون رکورددار حضور در تیم ملی ایتالیاست. وی طی حضور در 126 بازی ملی که در 74 تای آنها بازوبند کاپیتانی را نیز در اختیار داشته، 7 گل برای ایتالیا به ثمر رسانده است.

پائولو در میلان نیز روزهای بسیار خوبی را تجربه کرده، فتح 7 اسکودتو، 4 جام قهرمانی اروپا، یک جام حذفی ایتالیا، 5 سوپر کاپ ایتالیا، 3 سوپر جام اروپا و 2 جام بین قاره ای از جمله افتخاراتی است که وی به همراه میلان به دست آورده است.

پائولو سال گذشته بیستمین سال حضورش در سری آ را نیز جشن گرفت. وی در گفتگویی با شبکه میلان گفته بود: «توپی که روی زمین می غلطد، تمرینات دسته جمعی، مسابقات، ورزشگاه پر از جمعیت، پیروزی و شکست ها، این ورزش، همه و همه باعث می شوند تا شور و هیجان و علاقه من به فوتبال سال ها ادامه یابد.
تمایلی ندارم آخرین سال های بازی خود را در تیمی پایین تر از میلان سپری کنم. من در میلان به دنیا آمده ام و همیشه در اینجا زندگی کرده ام. چه کسی تضمین می کند که من در باشگاهی دیگر به شرایط ایده آل دست یابم؟ من رابطه نزدیکی با میلان دارم. پدر من کاپیتان تیم بوده و اکنون من جای او را گرفته ام. نام خانواده ما از صفحات تاریخ میلان پاک نخواهد شد. میلانو خانه من شده. بخصوص اتاقی که در آنجا دارم. گرچه آن اتاق به دلیل آنکه قدیمی ترین اتاق آنجاست کوچکترین اتاق آنجا نیز هست.»

چزاره نیز مثل هموطنانش پائولو را یکی از دلایل زیبایی سری آ می داند و می گوید: «لزومی نداشت چندان او را نصیحت کنم. او نیاز نداشت و به نظر می رسید که می داند دور و برش چه می گذرد. من به او افتخار می کنم، نه به خاطر اعداد و ارقام، بلکه برای شخصیت و منش والایی که از خود نشان می دهد.»

مالدینی در سال 2004 از فوتبال ملی خداحافظی کرد. با وجود اصرار بازیکنان و دعوت های بیشمار تراپاتونی و لیپی دیگر پیراهن لاجوردی را بر تن نکرد. وی می گوید: «قبل از اینکه بگویند برو، خودت را کنار بکش.» در همان سال پله از او به عنوان بزرگترین بازیکن زنده جهان نام برد.
پائولو هم اکنون صاحب دو پسر به نام های کریستیان (10 ساله) و دانیل (5 ساله) است که پسر بزرگش سال گذشته با تیم جوانان میلان قرارداد بست.

پدی انیو در کتابی با عنوان «مالدینی آنقدر خوب که حقیقی به نظر نمی رسد» می نویسد: «زندگی پائولو سرشار از موفقیت شده که باورکردنی به نظر نمی رسد. بهترین مدافع جهان شد. درآمدی بیش از سالی 3 میلیون دلار بدست آورد. خوش سیما بود. همه جام ها را به دست آورد و از همه مهمتر، همه دوستش دارند. 
یک حرفه ای واقعی باقی ماند. همه آمدند و رفتند و او با موفقیت مسیرش را بدون انحراف طی کرد. مشکل موجود با مالدینی بی نقص بودن اوست. او یک مدل حرفه ای است چه از نظر بازی و چه شخصی. او حتی بیشتر از یک مدل است، او بزرگترین هدیه خداست به تیمی که در آن بازی می کند، سرمربی، دیگر بازیکنان و طرفداران آن تیم.»

گابریل مارکوتی نویسنده گاتزتا دلواسپورت می نویسد: «پائولو مالدینی با ظاهری آراسته، قیافه جذاب، تکنیک بالا و لبخندهای خیره کننده اش بخشی از جذابیت سری آ را تأمین می کند. اگر از برلوسکنی بپرسید چه چیزی مردم میلان را برای تماشای قرمز و مشکی ها به سن سیرو می کشاند می گوید سابقه پرشکوه و افتخارآمیز میلان. اما من نیم بیشتر این انگیزه ها و کشش های موجود برای تماشای بازی میلان را در پائولو مالدینی می بینم که اسطوره فوتبال ایتالیا شده است.
بدون پائولو انگیزه ما هم برای نقد کردن بازی های سری آ کمتر می شد. به همان اندازه که پائولو خوش شانس بوده سال ها در سطح اول فوتبال اروپا دوام آورده و اسطوره شده، ما هم خوش شانس بودیم که مالدینی در ایتالیا بازی می کند و به لیگ فوتبال ما رونق و جذابیت می دهد. این یک همزیستی مسالمت آمیز است. پائولو شهرت، افتخار، اعتبار، ثروت و مقام جمع می کند و ما از تماشای بازی او لذت می بریم.

فابیو کاپلو نیز می گوید: «نگاه پائولو به فوتبال استثنایی است.»

پائولو آملی در فیلمی 90 دقیقه ای صحنه های متنوعی از زندگی خانوادگی و حرفه ای پائولو مالدینی را نشان می دهد. وی در این فیلم با 60 شخصیت سرشناس نیز مصاحبه کرده و نظرات آنها را در مورد اسطوره فوتبال ایتالیا جویا شده است.

بازیگران مورد علاقه مالدینی: بروس ویلیس، جودی فاستر
خواننده مورد علاقه: ویل اسمیت
فیلم مورد علاقه: سکوت بره ها
تفریح مورد علاقه: تنیس
پائولو مالدینی طی 819 حضور در میلان، 32 گل برای این باشگاه به ثمر رسانده است.

افتخارات:
1998: قهرمانی سری آ، سوپر کاپ ایتالیا
1989: قهرمان جام قهرمانان اروپا، قهرمان سوپر جام اروپا، قهرمان جام بین قاره ای
1990: قهرمان جام قهرمانان اروپا، قهرمان جام بین قاره ای
1992: قهرمان سری آ، قهرمانی سوپر جام ایتالیا
1993: قهرمان سری آ، قهرمانی سوپر جام ایتالیا، مقام دوم لیگ قهرمانان اروپا
1994: قهرمانی سوپر جام ایتالیا، قهرمان جام قهرمانان اروپا، قهرمان سوپر جام اروپا، قهرمان سری آ، مقام دوم جام جهانی آمریکا
1995: مقام دوم جام قهرمانان اروپا
1996: قهرمان سری آ
1998: مقام دوم جام حذفی ایتالیا
1999: قهرمان سری آ
2000: مقام دوم جام قهرمانان ایتالیا
2003: قهرمان جام حذفی ایتالیا، قهرمان جام قهرمانان اروپا، قهرمان سوپر جام اروپا
2004: قهرمان سری آ
2005: مقام دوم جام قهرمانان اروپا

** رائول گونزالس **

چهارشنبه 29 اکتبر 2008 آغاز پانزدهمین سال حضور او در رئال مادرید خواهد بود. "رائول گونزالس بلانکو" که از او به عنوان فرشته رئال مادرید یاد می شود متولد 27 ژوئن 1977 در شهر مادرید است. رائول از سال 1994 به عضویت تیم بزرگسالان رئال مادرید درآمد.

به گزارش یوفا: رائول بیش از 100 بار برای تیم ملی اسپانیا به میدان رفته است. وی با 44 گل همچنان بهترین گلزن تاریخ تیم ملی اسپانیا است.

مشخصات:

نام کامل : "رائول گونزالس بلانکو"

تاریخ تولد : 27 ژوئن 1977

محل تولد : مادرید، اسپانیا

قد : 1 متر و 80 سانتی متر

نام های مستعار : El Angel De Madrid (فرشته رئال مادرید)

El Capitan (کاپیتان)

Raulito (رائولیتو)

El Siete (شماره 7)

پست : مهاجم نوک، مهاجم دوم

به گزارش یوفا: اگر بخواهیم از مهمترین رقابت های معتبری که رائول در آنها حاضر شده است یاد کنیم می توان به جام های جهانی 1998 فرانسه، 2002 کره و ژاپن و 2006 آلمان و همچنین جام ملتهای اروپا در سالهای 2000 هلند و بلژیک و 2004 پرتغال اشاره کرد.

رائول دوازدهمین گلزن برتر تاریخ لیگ اسپانیا است. او در 14 سال گذشته 296 گل برای کهکشانی ها به ثمر رسانده است. با این تعداد گل، او به دومین گلزن برتر تاریخ باشگاه رئال مادرید پس از آلفردو دی استفانو مبدل شده است.

سبک بازی :

رائول در حقیقت یک مهاجم نوک است اما او توانایی بازی به عنوان مهاجم دوم و یا حتی بازیکن خط میانی را نیز دارد. رائول یک بازیکن پرجنب و جوش است و علاقه زیادی به تغییر پست در زمین دارد.

او می تواند هم بازیهای خود را صاحب موقعیت ساخته و خالق فرصت های بزرگ گلزنی باشد.

مربیان بسیاری در باشگاه رئال مادرید و تیم ملی اسپانیا سعی در یافتن موثرترین پست رائول در زمین را داشته اند. رائول صرفاً یک تمام کننده است. بدون شک او بهترین سالهای خود را در اواخر دهه 90 و درکنار "فرناندو مورینتس" سپری کرد.

از زمانی که "مورینتس" از رئال مادرید جدا شد، رائول بیشتر به عنوان مهاجم دوم پشت سر بازیکنانی همچون "رونالدو" و "فان نیستلروی" انجام وظیفه کرده و یا به عنوان بازیکن گوش چپ در خدمت باشگاه بوده است.

به گزارش یوفا: در جام جهانی 2006 نیز رائول به همراه "فرناندو تورس" جوان و جویای نام، داوید ویا، "خوسه آنتونیو ریس" و خواکین سانچس در ترکیب اصلی تیم ملی اسپانیا قرار گرفت.

*زندگی ورزشی

رائول پس از موفقیت در تیم غیر حرفه ای شهر خود با نام سان کریستوبال، در سن 13 سالگی موفق به امضای قرارداد با باشگاه نوجوانان اتلتیکو مادرید شد. رائول با پیراهن تیم ملی اسپانیا موفق به قهرمانی در جام جهانی زیر 15 ساله های جهان شد و اینطور به نظر می رسید که وی قصد راهیابی به تیم بزرگسالان اتلتیکو مادرید و یافتن جایگاهی در نزد شاگردان "خسوس گیل" مربی آن زمان تیم را داشت.

پس از اینکه رائول از حضور در اتلتیکو مادرید ناکام ماند به رئال مادرید رفت و آنجا بود که سرنوشتی باورنکردنی انتظار او را می کشید. رائول فصل 95-94 را با حضور در تیم سوم رئال مادرید آغاز کرد و در 7 بازی نخست خود 13 گل برای تیمش به ثمر رساند. در اکتبر 1994 "خورخه والدانو" سرمربی وقت رئال مادرید از این بازیکن جوان و با استعداد در ترکیب تیم خود استفاده کرد. در آن زمان رائول تنها 17 سال و 4 ماه سن داشت و به عنوان جوان ترین بازیکن تاریخ باشگاه رئال مادرید در ترکیب اصلی این تیم شناخته شد.

او طی نخستین فصل حضور خود در رئال مادرید 28 بار در ترکیب این تیم حضور پیدا کرد و 9 گل نیز به ثمر رساند که نخستین گل وی در بازی مقابل اتلتیکو مادرید و در دومین حضور او در لالیگا به ثمر رسید. در پایان همین فصل، رائول به همراه هم تیمی های خود جام باشگاههای اسپانیا را بدست آورد.

در عرصه ملی رائول نخستین گل خود برای تیم ملی اسپانیا را در بازی مقابل تیم جمهوری چک به ثمر رساند. بازیهای رائول در تیم ملی اسپانیا خوش بینی را در نزد هواداران این تیم به ارمغان آورد و با گل های وی، تیم ملی اسپانیا به دنبال جبران ناکامی های خود در رقابت های معتبر بود.

رائول نقش عمده ای در بدست آوردن 6 جام معتبری که رئال مادرید در بین سالهای 1998 تا 2003 به مجموعه افتخارهای خود اضافه کرد ایفا نموده است. او در سالهای 2000،1998 و 2002 جام قهرمانان باشگاههای اروپا را به همراه رئال مادرید بالای سر برد که در این میان در بازی های فینال سالهای 2000 و 2002، رائول برای تیمش در مقابل والنسیا و بایرن لورکوزن گلزنی کرد.

در میان جام های داخلی نیز او چهار بار به قهرمانی در لالیگا در سال های 2001،1997،1995 و 2003 به همراه رئال مادرید دست یافت. در سال 2002 پس از خداحافظی "فرناندو ئییرو" از تیم ملی اسپانیا و همچنین بدرود گفتن وی با باشگاه رئال مادرید، رائول به عنوان کاپیتان تیم ملی اسپانیا و رئال مادرید که در آن زمان به قوهای سفید معروف شده بود برگزیده شد.

در بین سال های 2003 تا 2007 رائول از سوی کارشناسان فوتبال به شدت مورد انتقاد واقع شد. که ریشه بیشتر این انتقادها بازیهای ضعیف او طی این چهار سال بوده است. ناکامی های رائول در چهار سال گذشته با ناکامی های باشگاه رئال مادرید و همچنین تیم ملی اسپانیا در راستای بدست آوردن جام های معتبر تواٌم گشت.

این ناکامی ها سبب نیمکت نشینی های پیاپی وی در تیم ملی اسپانیا و باشگاه رئال مادرید گردیده و در نهایت چندی پیش منجر به خط خوردن وی از تیم ملی اسپانیا و شاگردان لوئیز آراگونس شد. این روزها بسیاری از منتقدان، دلیل حضور رائول در ترکیب اصلی رئال مادرید را قدرت نفوذ بالای این بازیکن در باشگاه رئال مادرید می دانند.

در 28 سپتامبر 2005 رائول در بازی مقابل المپیاکوس یونان در لیگ قهرمانان اروپا و در نود و هفتمین حضور خود در این رقابتها با گلی که در این بازی به ثمر رساند نام خود را به عنوان اولین بازیکنی که در تاریخ این رقابت ها پنجاه بار توپ را از خط دروازه حریفان عبور داده است مطرح کرد و رکورد پیشین باشگاه رئال مادرید را نیز که در اختیار "آلفردو دی استفانو" بازیکن افسانه ای رئال مادرید بود را کنار زد. در حال حاضر نیز رائول با 2 گلی که اخیراٌ در لیگ قهرمانان و در بازی مقابل بایرن مونیخ در مرحله حذفی به ثمر رساند رکورد 56 گل در این رقابت ها را به نام خود ثبت کرد و رکورد آندری شوچنکوی 54 گله را از اذهان فوتبال دوستان محو کرد. وی هم اکنون با 63 گل نخستین گلزن برتر تاریخ لیگ قهرمانان اروپا است.

به گزارش یوفا: هر چند رائول در فصل 2007-2006 توانست تنها 5 گل برای تیم خود به ثمر برساند اما او به دلیل تعصبی که نسبت به تیم خود دارد حاضر شد تا در پست های مختلفی از جمله سمت چپ و راست در این فصل ایفای نقش کند. تیم رئال مادرید در این فصل و به خصوص پس از تعطیلات سال نو توانست با روحیه بالا، همکاری مثال زدنی و به خصوص رهبری یک سرمربی توانا همچون "فابیو کاپلو" و کاپیتانی همچون "رائول گونزالس" عنوان قهرمانی رقابت های لالیگا را از آن خود کند تا دیوید بکام و روبرتو کارلوس یک خداحافظی شیرین را با سانتیاگو برنابئو تجربه کنند.

رائول پس از قهرمانی تیم رئال مادرید و در مهمانی ای که در آن رامون کالدرون رئیس باشگاه نیز حضور داشت، گفت: «به نظر من تیم ما چیزهای از دست رفته زیادی را دز 4 ماه گذشته دوباره بدست آورد. این جام در واقع حاصل اتحاد، روحیه تیمی و همچنین سخت کوشی ما بود. در اینجا لازم می بینم که از تمامی هم تیمی های خود، سرمربی، اعضای کادر فنی و تدارکات تیم سپاسگذاری کنم. همگی آنها نقش فراوانی در این قهرمانی ایفا کردند و همواره همانند عضوی از خانواده رئال مادرید در دشواری ها ما را یاری نمودند. همچنین نباید والدین خود را فراموش کنیم، آنها بسیار موثر بودند. آنها با هر شکست ما اندوهگین شده و با هر پیروزی ما خوشحال شدند.»

قرارداد رائول با تیم رئال مادرید تا سال 2011 میلادی است و اگر مسئولان رئال بخواهند او را بازیکن آزاد اعلام کنند باید براساس یکی از مفاد قرارداد وی، مبلغ 180 میلیون یورو به گونزالس پرداخت کنند.

در عرصه ملی نیز رائول در بازی مقابل سن مارینو در رقابت های مقدماتی جام جهانی 2006 در تاریخ 12 اکتبر 2005 با بستن بازوبند کاپیتانی تیم ملی اسپانیا بر بازوی خود رکورد بیشترین حضور در تیم ملی اسپانیا را که قبل از وی در اختیار "فرناندو ئییرو" بود شکست و یک بار دیگر نام خود را در تاریخ فوتبال اسپانیا جاودانه ساخت.

او همچنین در 19 ژوئن 2006 و در بازی مقابل تونس در جام جهانی به عنوان هجدهمین بازیکنی شناخته شد که در عرصه ملی در 3 جام جهانی مختلف گلزنی کرده است.

از نظر اخلاقی نیز رائول یک بازیکن مثال زدنی است. او در یک مقطع زمانی در مدت 30 ماه هرگز کارت زرد از داوران دریافت نکرد. رائول از اندک بازیکنانی است که در دوران فوتبال حرفه ای خود هرگز با کارت قرمز داوران روبرو نشده است.

*زندگی شخصی:

رائول متولد حومه شهر مادرید و از یک خانواده نجیب است. پدر او دن پدرو یکی از هواداران اتلتیکو مادرید بود، جایی که رائول مدت زمان کوتاهی را در آن سپری کرد و مربیان اتلتیکو استعداد قابل توجهی را در وجود او نیافتند چرا که رائول در آن زمان بسیار لاغراندام، نحیف و ضعیف بود.

رائول پس از به ثمر رساندن هرگل، حلقه ازدواج خود را به نشان علاقه خود به همسرش بوسه می زند. همسر او "مامن سانز" نام دارد. رائول دارای چهار فرزند پسر است.

پسر نخست آنها "خورخه" نام دارد و متولد 25 فوریه 2000 است، رائول نام او را به سبب نام "خورخه والدانو" نخستین مربی حرفه ای خود در باشگاه رئال مادرید "خورخه" نامیده است. "اوگو" پسر دوم او متولد 20 نوامبر 2002 است که نام او نیز برگرفته از نام "اوگو سانچیس" قهرمان دوران کودکی رائول و بازیکن افسانه ای باشگاه رئال مادرید است. دو پسر دیگر او به نام های "هکتور" و "متئو" هردو متولد 17 نوامبر 2005 هستند. رائول به دلیل علاقه اش نسبت به "لوتار ماتئوس" بازیکن بزرگ فوتبال آلمان نام "متئو" را برای پسر خود برگزید.

رائول اهل مطالعه است و علاقه خاصی به کتابهای "آرتورو پرز ریورته" دارد، او تمام سبک های موسیقی اسپانیایی را دوست داشته و همچنین از شکار و تماشای مسابقه های گاوبازی لذت می برد.

"فرناندو مورینتس" از دوستان بسیار نزدیک رائول است. این دو بازیکن اسپانیایی زوج طلایی خط حمله رئال مادرید را در بین سالهای 1998 تا 2002 تشکیل می دادند، تا زمانی که "رونالدو" جای "مورینتس" را در خط حمله گرفت و "مورینتس" راهی باشگاه موناکو شد. او در رقابتهای لیگ قهرمانان اروپا در فصل 2004-2003 در بازی مقابل رئال مادرید تیم سابق خود، در مرحله حذفی این رقابت ها و در مقابل دیدگان هواداران قوهای سفید یک گل زیبا به ثمر رساند اما به قدری در نزد هواداران رئال محبوب بود که با تشویق آنها مواجه شد. رائول و "مورینتس" همچنان دوستان صمیمی برای یکدیگر هستند. در فصل 2006-2005 در حالی که رائول دوران آسیب دیدگی خود را پشت سر می گذاشت اکثر بازیهای دوست قدیمی خود را در لیگ برتر انگلستان و در پیراهن تیم لیورپول را از نزدیک تماشا می کرد.

*افتخارات تیمی در عرصه باشگاهی :

جام باشگاههای اسپانیا در سالهای 2001،1997،1995، 2003، 2007 و 2008

سوپر جام اسپانیا در سالهای 2001،1997، 2003 و 2008

جام حذفی اسپانیا در سالهای 2001،1997 و 2003

جام بین قاره ای در سالهای 1998 و 2002

افتخارات فردی در عرصه باشگاهی :

بدست آوردن عنوان بهترین گلزن لالیگا یا پیچیچی در سالهای 1999 و 2001

عنوان بهترین بازیکن فصل لیگ اسپانیا در فصل 97-96

جایزه بهترین مهاجم جام باشگاههای اروپا در سالهای 2001،2000 و 2003

عنوان بهترین بازیکن زمین در یکی از مسابقات در جام بین قاره ای در سال 1998

جایزه بهترین گلزن از نگاه فدراسیون تاریخ و آمار فوتبال در سال 1999

عنوان بهترین گلزن لیگ قهرمانان اروپا در فصول 2000-1999 و 2001-2000

کفش برنز فوتبال اروپا در سالهای 1999و 2001

سومین بازیکن برتر جهان در سال 2001

دومین بازیکن برتر اروپا در سال 2001

نشان اختصاصی :

27 مارس 1999 : رائول هشتصدمین گل تاریخ تیم ملی اسپانیا را در مقابل استرالیا به ثمر رساند.

7 سپتامبر 2002 : رائول نهصدمین گل تاریخ تیم ملی اسپانیا را در مقابل یونان به ثمر رساند.

عنوان بهترین گلزن تاریخ تیم ملی اسپانیا

بیشترین حضور در ترکیب اصلی تیم ملی اسپانیا با بیش از 100 بازی ملی

بیشترین حضور در لیگ قهرمانان اروپا با بیش از 116 بازی

بهترین گلزن تاریخ لیگ قهرمانان اروپا با 63 گل زده

به ثمر رساندن 2 گل در 2 فینال مختلف در لیگ قهرمانان اروپا

بهترین گلزن تیم رئال مادرید در ال کلاسیکو در مصاف با بارسلونا با 10 گل به ثمر رسانده

نقل قولهایی از بزرگان فوتبال جهان در مورد رائول :

فابیو کاپلو (15 نوامبر 1999) : رائول براستی یک برنده و وارث رئال مادرید است.

خاویر کلمنته (1 آوریل 2000) : رائول حقیقتاً بهترین مهاجم جهان است.

ژوزه مورینیو (23 آوریل 2000) : رائول ممکن است مانند لاک پشت کند باشد اما او لاک پشتی است که گل های فوق العاده ای به ثمر می رساند.

فرانس بکن بائر (9 می 2000) : رائول یکی از بهترین های اروپاست. او روح رئال مادرید است. نقش او در رئال مادرید مانند نقش "لوتار ماتئوس" در تیم ما بایرن مونیخ است.

تیری آنری (25 ژوئن 2000) : زمانی که رائول در زمین حاضر می شود، گلزنی تنها ملکه ذهن اوست.

سر الکس فرگوسن (8 آوریل 2003) : امیدارم که رائول علاقه ای به مسافرت نداشته باشد، در غیر این صورت ما مجبوریم از ورود او به منچستر جلوگیری کنیم. رئال مادرید بازیکنان بزرگی همچون فیگو،زیدان و رونالدو را در اختیار دارد اما از نظر من رائول در میان بهترین ها نیز بهترین است.

دیوید ترزگه (8 می 2003) : همه ما به خوبی می دانیم که رائول نه تنها به تیم خود بلکه به تمام فوتبال روحی تازه می بخشد.

زین الدین زیدان (12 فوریه 2004) : بازیکنان مورد علاقه من در اروپا بدون شک فیگو و رائول هستند.

به گزارش یوفا: لوئیس فیگو (11 ژوئن 2005) : فکر می کنم که رائول یکی از بزرگترین بازیکنانی است که تاکنون دنیای فوتبال به خود دیده است. هنگامی که او در زمین حاضر می شود همگان را حیرت زده می سازد. رائول شگفت انگیز است.

دیوید بکام در آخرین نشست رسانه ای خود در مادرید (14 ژوئن 2007) : می خواهم برای رائول آرزوی موفقیت کنم چرا که او همواره نمادی از قدرت و استقامت برای ما بوده است. او انسانی است که بسیاری از مردم باید از وی الگو برداری کنند زیرا او خود را فدای کار و باورهایش می کند. برای تمامی بازیکنان رئال مادرید و رائول آرزوی موفقیت می کنم.

کاپیتان رئال مادرید روز جمعه در گفت و گو با شبکه تلویزیونی باشگاه رئال مادرید به توضیح در مورد تمامی مسائل موجود در تیم اسپانیایی پرداخت. او که روز چهارشنبه پانزدهمین سال حضور خود در رئال مادرید را جشن می گیرد از خاطره های حضور در جمع قوهای سپید نیز سخن گفت. وی از نخستین گل به ثمر رسانده برای رئالی ها به عنوان به یادماندنی ترین گل خود یاد کرد. متن این گفت و گو به شرح زیر است:

*شرایط تا چه اندازه نسبت به 15 سال گذشته تغییر کرده است؟

همه چیز تا حدودی تغییر کرده است. چهار آسمان خراش قدیمی وجود داشتند و حالا ما "والدربباس" را در اختیار داریم که مکانی پیشرفته و کاملاً مناسب کار است. تمامی تحول های شکل گرفته مثبت بوده است و امیدوارم بتوانیم به دنبال این مساله هواداران را خوشحال کنیم و باعث شویم که به افتخار کنند.

*در مورد تحول شکل گرفته در فوتبال چه نظری داری؟

15 سال پیش، دو یا سه تیم بودند که همواره بالاتر از سایرین قرار می گرفتند و حالا تمامی تیم ها توانایی قهرمانی را دارند چرا که پیشرفت بسیاری در زمینه تمرین ها و روش های تاکتیکی شکل گرفته است. فوتبال بیش از پیش حرفه ای و رقابتی شده است و تماشاگران بیش از همه از این مساله سود می برند.

*نقش تو به عنوان کاپیتان چیست؟

شما تنها زمانی به کاپیتان رئال مادرید تبدیل می شوید که سال ها در این تیم حضور داشته باشید. من معلمان بزرگی داشته ام. زمانی که در سن 17 سالگی نخستین بار برای رئال مادرید به میدان رفتم، الگوی من مانولو سانچیس، فرناندو ئییرو و سایر بازیکنان کهنه کاری بود که تجربه بازی در باشگاه های مختلف و تیم های ملی کشورهایشان را داشتند. نخستین الگوی من خورخه والدانو بود که اعتماد بنفس را به من القا کرد و به من نشان داد که می توانم یک بازیکن فوتبال باشم. دیگر الگوی من فابیو کاپلو بود که در سال 1996 با ورود خود به تیم برای همه به ویژه من فوق العاده بود چرا که او به من کارهای تاکتیکی را آموخت و به من یاد داد که فعالیت های بدنسازی از چه اهمیتی برخوردار هستند. او از ما می خواست که همواره تمرکز خود را حفظ کنیم و همین مساله باعث شده است که من در داخل و خارج از زمین در مسیر درستی قرار گرفته و در این مسیر باقی بمانم. نخستین آسیب دیدگی هایی که در طول چند سال پشت سر گذاشتم حاصل تمرین های ویژه ای بود که در دوره بدنسازی داشتیم.

*و حالا خود تو چگونه می توانی در نقش یک معلم ظاهر شوی؟

تعیین یک الگو، سخت کوشی و لذت بردن از آنچه انسان انجام می دهد همگی مهم هستند. من زودتر به تمرین می روم تا بتوانم بیش از ورود به زمین کمی خودم را گرم کرده و آماده کنم. همچنین دیگر مساله مهم همدلی همه با یکدیگر است و اینکه بازیکنان جدید بتوانند خود را هرچه زودتر نه تنها با شرایط تیم بلکه با شرایط شهر تطبیق دهند. باشگاه گام بزرگی در راستای کمک به بازیکنان و خانواده های آنها برمی دارد. همین موضوع به ما کمک می کند که چنین تیم عمل گرایی داشته و بتوانیم به فعالیت در زمینه آنچه بیش از هر چیز دیگری دوست داریم یعنی فوتبال بپردازیم.

*تو به بازیکنانی اشاره کردی که همین تازگی به تیم اضافه شده اند. آیا نسل آینده با قدرت فراوان در راه است؟

ما اکنون پنج بازیکن هلندی داریم که به معنای واقعی اداره تیم را در دست گرفته اند و بازیکنانی همچون دلارد و خاوی گارسیا که در این باشگاه پرورش یافته و پس از مدتی بازی قرضی در تیم های دیگر به اینجا برگشته اند. درکنار اینها می توان به مدرسه فوتبال رئال مادرید اشاره کرد که بازیکنانی همانند ایکر(کاسیاس)، میچل (سالگادو)، گوتی و من را سال ها در اینجا دیده است. ما همچنین کاناوارو، فان نیستلروی و هاینسه را که بازیکنان بسیار شناخته شده ای هستند در اختیار داریم. ما گروه بسیار همگنی با تعادل میان بازیکنان جوان و کهنه کار هستیم. بازیکنان ما روز به روز پیشرفت می کنند و این درست همان چیزی است که این تیم برای بدست آوردن عناوین نیازمند آن است.

*هواداران رئال مادرید نمونه واضحی از متعهد بودن هستند، اینطور نیست؟

آنچه در اینجا اهمیت دارد خوب بازی کردن و پیروز شدن است، این دو قاعده از ابتدا در این باشگاه آموزش داده شده اند اما ارزش هایی هم هستند که توسط بازیکنان روزهای دور بنا شدند. ارزش هایی همچون پشتکار، منش، فداکاری و تلاش تا سوت پایان بازی از جمله ارزش هایی هستند که ما در بسیاری بازی ها به نمایش گذاشته ایم. در این فصل همه بازیکنان در دیدار برابر والنسیا در سوپرجام اسپانیا فداکاری خود را نشان دادند. ما درحالی که تنها 9 بازیکن در اختیار داشتیم نتیجه بازی را به سود خود کردیم و فکر می کنم هم هواداران و هم بازیکنان به معنای واقعی این ارزش ها را در قلب خود جای دادند.

*شما در آن دیدار 2 بازیکن کمتر داشته و از حریف عقب بودید. در چنین شرایطی چه حرف هایی در رختکن زده شد؟

بازی در سانتیاگو برنابئو بسیار خاص است و ما همواره احساس می کنیم که هواداران می توانند به ما نیروی اضافه ببخشند. آن روز، والنسیا تیم بهتر میدان بود اما ما به هیچ وجه قصد تسلیم شدن نداشتیم. برخی مواقع نیازی به گفت و گو نیست و یک نگاه، خود گویای همه چیز است. همه ما از وجود انگیزه و تعهد برای پیروزی بهره می بریم. گاهی همانند دیدار برابر یوونتوس که 2 بر صفر از آنها عقب بودیم تلاش می کنیم به بازی برگردیم. اگر کمی خوش اقبال تر بودیم نتیجه می توانست متفاوت باشد. تیم ما هرگز ایمان و باور خود را از دست نمی دهد و همه ما می دانیم که در هر زمان می توانیم بر حریف خود غلبه کنیم. همین ویژگی باشگاه ما را از سایرین متمایز می سازد.

*زمانی که نام بازیکنانی همچون "پول اسکولز"، "جان تری"، "دل پیرو"، "مالدینی" و "ئییرو" به گوش تو می خورد چه فکری می کنی؟

آنها نمادهایی هستند که ارزش باشگاه های خود را به نمایش گذاشته و هر روز بزرگی بیشتری به وجهه باشگاه های خود می بخشند. مالدینی یکشنبه هفته گذشته بیستمین سال حضور خود در میلان را تجربه کرد و همانند همیشه با انگیزه به نظر می رسید و دیدن این مساله برای تمام بازیکنان جدیدی که به تیم می پیوندند اهمیت دارد.

*کدام ویژگی مالدینی را بیش از همه تحسین می کنی؟

تمامی ویژگی های او تحسین برانگیز هستند. دوست داشتم جای او بودم. بازی کردن برای تیمی همچون میلان به مدت 20 سال باورنکردنی است. هرکس که درکنار مالدینی بازی کرده از اعجوبه بودن او سخن گفته است. افسوس می خورم که ما هرگز در کنار یکدیگر بازی نکرده ایم اما من از هر لحاظ او را تحسین می کنم. مالدینی با گذشت و با صلاحیت است و روزی که او تصمیم به آویزان کردن کفش های خود بگیرد فقدان بزرگی برای همه خواهد بود.

*در مورد فرناندو "ئییرو" چه نظری داری؟

فرناندو همانند مانولو سانچیس معلم من در اینجا بود. او کاپیتان باشگاه و تیم ملی اسپانیا بود. هرآنچه آموخته ام مدیون او هستم. فرناندو رهبری بود که همه ما به او نیاز داشتیم و خط دفاعی نیز به او نیاز داشت.

*نسل بزرگی از بازیکنان جویای نام نیز در اسپانیا به چشم می خورد، در مورد این مساله چه نظری داری؟

این موضوع برای پیشرفت فوتبال فوق العاده است. بازیکنان واقعاً خوبی هم هستند که خود را بالا می کشند و این مساله در یورو 2008 به وضوح دیده می شد. آنها بازیکنان با استعداد و باهوشی هستند که در هر لحظه از بازی می دانند باید چه کنند. ژاوی، اینیستا، کاسورلا، سنا، فابرگاس از این دسته هستند. آنها بازیکنانی هستند که پیشرفت فوق العاده ای به ویژه پس از قهرمانی در اروپا داشته اند.

*به نظر می رسد تو احترام فوق العاده ای برای فوتبال ایتالیا قائل هستی و فوتبال این کشور را مورد تحسین قرار می دهی، اینطور نیست؟

به گزارش یوفا: بله، همین طور است. ایتالیا فرهنگ متفاوتی دارد. ایتالیایی ها احترام بسیاری به بازیکنانی همانند مالدینی، توتی، دل پیرو و پیش از آنها روبرتو باجو می گذارند. آنها همواره مورد احترام هستند، حتی زمانی که در حد و اندازه های خودشان ظاهر نشده باشند به سبب آنچه برای باشگاه و تیم ملی کشورشان انجام داده اند مورد احترام واقع شده اند. هر زمان که من به شهری در ایتالیا می روم، مردم آنجا همانند مردم محلی با من رفتار می کنند. آنها نسبت به من با گرمی و محترمانه برخورد کرده اند. ایتالیایی ها دوستداران بزرگ فوتبال هستند. آنها تمامی بازی ها را تماشا می کنند.

*تو هم باعث خوشحالی مردم می شوی و باید از این بابت احساس غرور کنی.

نمی توانم گلایه کنم. روز 29 اکتبر 14 سال از نخستین بازی من برای رئال مادرید می گذرد و هرآنچه فوتبال به من بخشیده خالی از لطف نبوده است. من تجربه های بسیاری به همراه بازیکنان، مربیان، رقبا و هوادران سرتاسر دنیا داشته ام. این برای من زیبایی هایی به همراه دارد و هرجا که باشم این زیبایی ها از من جدا نمی شوند.

*کدامیک بهتر است؛ به ثمر رساندن گل یا دادن پاس منجر به گل؟

هر دو. به عنوان یک مهاجم، گلزنی را ترجیح می دهم اما گاهی ارسال یک پاس گل زیبا پس از یک حمله تیمی فوق العاده به همان اندازه لذت بخش است. به ثمر رساندن آن گل فوق العاده برابر منچستر یونایتد در فصل 2000-1999 برایم آسان بود چرا که ردوندو همه کارهای دشوار پیش از گل را انجام داده بود.

*چند بازیکن حاضر در تیم، پاسورهای خوبی هستند؟

ما بهترین ها را در اختیار داریم. "اسنایدر"، "فان درفارت"، "گوتی" و "دلارد" بازیکنانی هستند که با توجه به سبک تیم ما برجستگی پیدا می کنند. زمانی که آنها آماده باشند، کار ما در گلزنی به مراتب آسان تر می شود.

*تو تا به حال 296 گل برای رئال به ثمر رسانده ای، کدامیک بیش از همه متمایز بوده است؟

من در مورد به ثمر رساندن گل های فراوانی، بسیار خوش اقبال بوده ام اما فکر می کنم هنوز هم نخستین گل برایم متمایزترین است چرا که از زمان پیوستن به باشگاه در سن 15 سالگی رویای به ثمر رساندن آن را در سر داشتم. همواره رویایم این بود که نخستین بار در سانتیاگو برنابئو برای رئال مادرید به میدان بروم و موفق به گلزنی شوم. زمانی که گل را به ثمر رساندم دیوانه شده بودم. فکر می کنم دوندگی ام پس از به ثمر رساندن گل و در زمان خوشحالی بیشتر از دوندگی ام در تمام زمان بازی بود. گل بسیار خاصی بود، به ویژه اینکه آن را برابر اتلتیکو مادرید به ثمر رساندم. لادروپ، یکی از بهترین بازیکنانی که تا به حال در کنارش بازی کرده ام پاس گل را داد. او همچنین در زمینه مربیگری نیز شایستگی های خود را به اثبات رسانده است.

*پس از به ثمر رساندن گل، چه کسی را در آغوش گرفتی؟

دنی را در آغوش گرفتم که در زمان سرمربیگری بنیتو فلورو نخستین بازی خود را برای تیم انجام داد. ما با یکدیگر، هم اتاقی بودیم و او همواره حمایت بسیاری از من می کرد. احساس کردم که او باید به جای من در ترکیب اصلی قرار می گرفت. او نسبت به گلزنی من اطمینان داشت و من قصد داشتم از او به خاطر رفاقتی که با من داشت سپاسگذاری کنم چرا که این رفاقت براستی بیش از هر چیز دیگری ارزش داشت. همه اعضای تیم به من کمک کردند.

*آیا هنوز هم پیش از رفتن به میدان دچار اضطراب می شوی؟

من هنوز هم تا حد کمی این احساس را دارم. درحال حاضر بیشتر از گذشته از بازی در سانتیاگو برنابئو و ویسنته کالدرون لذت می برم. هو کردن شما از سوی هواداران حریف برای آنها لذت بخش است چرا که آنها این کار را واقعاً از روی کینه انجام نمی دهند. این مساله حاکی از بی احترامی است و حتی باعث می شود علاقه بیشتری نسبت به بازی در چنین ورزشگاه هایی پیدا کنید. فکر می کنم باید در موقعیت های ناسازگار تمامی تلاش خود را بکنید. به خاطر دارم که پس از نخستین بازی خود برابر بارسلونا حتی متوجه نشدم که چه اتفاقی افتاد. من سرجای خود میخکوب شده بودم و با جو خاصی روبرو بودم و تنها کاری که توانستم انجام بدهم تماشای بازیکنان بارسلونا بود. من حتی نتوانستم توپ را در اختیار بگیرم. این مساله با حضور در دیدارهای بیشتر تغییر می کند.

*احساس می کنی بیش از بازی، تازه واردها تو را زیرنظر دارند؟

من واقعاً هرگز به این مساله توجه نکردم چرا که روی کارهای خودم تمرکز داشتم. برخی مردم پس از اتمام بازی، پیراهن شما را درخواست می کنند، مطرح شدن این مساله از سوی بازیکنان تیم هایی که هرگز در سانتیاگو برنابئو بازی نکرده باشند طبیعی است. خود من هم نخستین باری که در نوکمپ به میدان رفتم این کار را کردم.

*کدام بازی را بیش از سایرین به خوبی به یاد می آوری؟

بازی در جام بین قاره ای در سال 1999 را بیش از همه به خاطر دارم. آرزوی هرکسی به ثمر رساندن گل پیروزی بخش در فاصله 5 دقیقه مانده به پایان بازی است. در آن زمان تازه از آسیب دیدگی کشاله ران رهایی پیدا کرده بودم و شرایط دشواری داشتم اما حضور در آن دیدار، به من کمک کرد تا این شرایط دشوار را پشت سر بگذارم. گل زیبا و مهمی بود چرا که سال ها از آخرین موفقیت تیم ما در جام بین قاره ای می گذشت.

*آیا در زمان تماشای یک مسابقه فوتبال، هیجان زده می شوی؟

نه، من دوست دارم بازی ها را در یک فضای آرام تماشا کنم. روی نیمکت نشستن بدتر است چرا که شما می خواهید بازی کنید و در مورد آنچه می بینید با خود کلنجار می روید و گلایه می کنید چرا که هیچ کاری از دست شما برنمی آید. زمانی که در منزل، مسابقه فوتبالی را تماشا می کنم آرام هستم. فکر می کنم با تماشای یکی از مسابقه های تنیس رافائل نادال اضطراب بیشتری پیدا می کنم. در فصل 2003-2002 به دلیل عمل جراحی مجبور شدم دیدار برگشت برابر منچستر یونایتد در لیگ قهرمانان اروپا را از دست بدهم و رونالدو سه گل در آن دیدار به ثمر رساند که باعث خوشحالی بی حد و اندازه من شد.

*ترجیح می دهی در این فصل به قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا، لالیگا و یا جام پادشاهی دست پیدا کنی؟

چالش واقعی ادامه موفقیت در بدست آوردن عناوین است. بزرگترین اهداف ما لالیگا و لیگ قهرمانان اروپا هستند اما در جام پادشاهی نیز بیکار نخواهیم نشست چرا که قهرمانی در این جام حسرت بزرگی در دل بسیاری از بازیکنان تیم است. امیدوارم امسال به قهرمانی در این جام دست یابیم. هدف شخصی من رسیدن به رکورد گلزنی دن آلفردو دی استفانو است. این مساله به آماده سازی بهتر من کمک کرده و انگیزه مرا دو چندان می سازد.

*بازیکنان تیم جوانان رئال مادرید شما را الگوی خود قرار می دهند، درست است؟

آنها شروع فوق العاده ای در این فصل داشته اند. بازیکنان جوان بسیار خوب کار می کنند و رهبران کنونی آنها هستند. سایر تیم های رده های سنی پایین تر هم فوتبال زیبایی ارائه می دهند. همه ما می خواهیم برخی از این نونهالان به تیم نخست راه یافته و تجربه اندوزی کنند تا روزی بتوانند به بازیکنان مهمی مبدل شوند.

*چه پیغامی برای هواداران داری؟

ما نمی توانیم خواسته بیشتری از هواداران داشته باشیم چرا که آنها هر روز به پشتیبانی بیشتر ما می پردازند. آنها با حضور خود، ورزشگاه سانتیاگو برنابئو را پر از جمعیت کرده و از تماشای بازی ها لذت می برند. می توانم تضمین کنم که تیم ما هرگز تسلیم نمی شود و در طول فصل همواره سعی در شگفت زده کردن آنها خواهد داشت. رقابت تازه آغاز شده است و شک ندارم که موفقیت های بیشتری در آینده انتظار ما را می کشد. امیدوارم در سال های آتی به مبارزه برای بدست آوردن عناوین بیشتر ادامه دهیم.

**زلاتان ابراهیموویچ**

 یورکا مادر زلاتان نیز در مورد پسرش می گوید : هر بار زلاتان را در تلویزیون می بینیم که موفق می شود گل بزند به خود می بالیم که تلاشهای ما امروز نتیجه داده است و همیشه به خاطر این موفقیت خداوند را شکر می کنیم .

زلاتان در محله اسکانلان بزرگ شد و به خاطر قد بلندش در 15 سالگی به بسکتبال روی آورد . اما در سال 1996 در جام ملتهای اروپا چون تیم سوئد غایب بود از تلویزیون شیقته بازی بازیکنانی چون آلن شیرر و پاتریک کلایورت شد ، همچنین او عاشق بازی ستاره معروف سوئد، هنریک لارسن در جام جهانی 1994 بود .

او توانست در 15 سالگی وارد باشگاه معروف مالمو شد و خیلی زود توانست استعداد خود را در فوتبال نشان دهد . همچنین او به علت اصلیت بوسنی اش توانست به مدت 2 سال در تیم نوجوانان و جوانان و حتی تیم ملی B بوسنی بازی کند و ملی پوش شود .

او با قد بلندش و شمع گلزنی بالایش فارگو پانچسف گلزن سابق و معروف تیم یوگسلاوی را در اذهان زنده می کرد ، اما تصمیم نهایی او و قبولی ملیت سوئد بسیاری از هموطنان واقعی اش را ناراحت کرد .

در سال 1999 آرسن وانزه مربی تیم آرسنال انگلستان مصرانه خواهان استخدام زلاتان بود اما هرگز موفق نشد تا اینکه زلاتان در 22 مارچ 2001 با رقمی حدود 8/7 میلیون یورو سرانجام به باشگاه آژاکس آمستردام پیوست و زیر نظر رونالد کومان بسیار در فوتبال پیشرفت کرد . او توانست با فوتبال خوب خود و گلزنی هایش عملا به یک ستاره در لیگ هلند و و لیگ قهرمانان اروپا بدل گشت او طی 74 مسابقه که در مدت دو سال برای آژاکس انجام داد 35 گل به ثمر رساند .

زلاتان توانست با تیم ملی سوئد به یورو 2004 پرتقال راه یابد او با گل زیبای خود به تیم ایتالیا پیش از پیش مورد توجه قرار گرفت زلاتان همراه تیم سوئد در یک چهارم نهایی به تیم خوب هلند برخورد کردند و نتواستند از پس حریف براید و با جام خداحافظی کردند . اما یورو 2004 برای زلاتان مانند پله ای بود به سمت صعود او در 31 اوت 2004 با قرار دادی به ارزش 19 میلیون یورو به تیم معروف یوونتوس ایتالیا پیوست . بازی های خوب و تماشایی زلاتان در تورین ایتالیا از او یک فوق ستاره ساخت و او را در سال 2005 به عنوان کاندیدای بهترین بازیکن سال مطرح کرد . در همین سال باشگاه رئال مادرید پیشنهاد عجیب 70 میلیون یورویی خود را برای به خدمت گرفتان زلاتان مطرح کرد که با وجود مبلغ هنگفت پیشنهاد اما سران باشگاه یوونتوس حاضر به فروش زلاتان نشدند .

زلاتان خود نیز چندان تمایلی به حضور در جمع کهکشانهای رئال مادرید نداشت و در این باره می گوید : من فکر می کنم اگر بخواهم ، در همین یوونتوس هم می توانم به قهرمانی در اروپا و جهان برسم و بر ای این کار فقط باید تلاش خودم را بیشتر بکنم . اما سقوط یوونتوس به دسته ذو ایتالیا بع علت تبانی و مشکلات زلاتان با این تیم باعث شد تا با قرار دادی به مبلغ 24 میلیون یورو زلاتان به تیم اینتر میلان بپیوندد

** دکو **

آندرسون لویس دی سوزا ملقب به دکو که در سال 1977 در سائوبرناردودوکامپو در برزیل متولد شد.او با قدی 177 سانتی متری و 73 کیلو یکی از بهترین هافبکهای دنیا است.

دکو فوتبال حرفه ای خود را از برزیل با تیم سائوپائولو (96_1995 و 97_1996) اغاز کرد. او فصل بعد را هم در برزیل با تیم کورینتیناس سپری کرد.

دکو در فصل 98_97 به تیم پرتغالی بنفیکا پیوست. بعد از گذراندن یک فصل خوب در بنفیکا به تیم سالگویروس رفت و از انجا با پیشنهاد فرناندو کاسترو مربی پورتو به این تیم پیوست و پنج فصل برای این تیم توپ زد.(2004_1999)

دکو در جام باشگاههای اروپا در سال 2004 همراه مورینیو قهرمان این جام معتبر شد. بعد از قهرمانی در این جام مورد توجه بعضی از تیمهای مطرح اروپا از جمله بارسلونا قرار گرفت.

او در تابستان سال 2004 به تیم بارسلونا پیوست و همراه این تیم در فصل 2005_2004 نایب قهرمانی اسپانیا را به دست آورد و در فصل بعد از آن (2006_2005) همراه بارسلونا قهرمان اسپانیا شد و در همان سال قهرمانی جام باشگاههای اروپا را فتح کرد.

دکو در 29 مارچ 2003 با مسئولین پرتغال برای گرفتن تبعیت این کشور وارد مذاکره شد و در تابستان 2004 باتیم پرتغال در فینال جام ملتهای اروپا با نتیجه ی یک بر صفر مغلوب یونان شد تا به عنوان نایب قهرمانی دست یابد و همچنین در جام جهانی 2006 همراه پرتغال به مقام چهارمی دست یافت.

** پیتر چک **

پیتر چک متولد 20 مِی 1982 در پِلِزن جمهوری چک دارای 197 سانتیمتر قد و پستش دروازبان است.فوتبالش را از تیم ویکتوریا پلزن آغاز کرد اما نه در پست دروازبان بلکه در پست هافبک و فوروارد

از وقتیکه پایش در سن 10 سالگی شکست ، وی پس از بهبود گاه گاه در درون دروازه می ایستاد و کم کم به این پست علاقمند شد.در سن 17 سالگی وی به تیم چِمل بِلسانی در سال 1999 با یک قرارداد رسمی ملحق شد ولی نتوانست در این تیم موفق باشد.
بعد از انجام 27 بازی در 2 فصل ، باشگاه آ.ث. اسپارتا پراگ یکی از تیم هایی بود که استعداد پیتر چک را به عنوان یک بازیکن کم سن و سال قبول داشت و با پیشنهاد بالای 700 هزار یورویی برای یک دروازبان با وی قرارداد بست.
وی پس از پیوستن به این تیم به سرعت درخشید و فصل بسیار موفقی را با این تیم طی نمود.وی توانست در آن سال رکورد 855 دقیقه بدون خوردن گل را ثبت کند.<

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: